تأثیر ترکیب روش های تمرینی مشاهده عمل، تصویرسازی حرکتی و تمرین جسمانی بر استواری حرکات درون مرحله و برون مرحله

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ترکیب روش های تمرینی مشاهده عمل، تصویرسازی حرکتی و تمرین جسمانی بر استواری حرکات درون مرحله و برون مرحله بود. نمونه آماری پژوهش حاضر را 64 دانشجوی دختر رشتۀ تربیت بدنی با دامنه سنی 28ـ20 سال تشکیل دادند که به­صورت تصادفی به چهار گروه 16 نفری (گروه تمرین جسمانی، گروه تمرین جسمانی ـ مشاهدۀ عمل، گروه تمرین جسمانی ـ تصویرسازی حرکتی و گروه مشاهدۀ عمل ـ تصویرسازی حرکتی) تقسیم شدند. پروتکل اجرای پژوهش شامل: سه مرحلۀ پیش از تمرین (پیش­آزمون)، مرحلۀ تمرین و مرحلۀ آزمون (پس­آزمون) بود. در این پژوهش، الگوی درون­مرحله ترکیبی از چرخش داخلی و خارجی ساق پای راست و چپ به­­طور هم­زمان بود، به­صورتی که هر دو پا روی سطح افقی و حول محور عمودی بدن، هم­زمان به سمت داخل و خارج بدن (نسبت به مرکز بدن) حرکت می­کردند. الگوی هماهنگی برون­مرحله نیز شامل حرکت دورانی هر­یک از پاها روی سطح سهمی و حول محور عرضی­ بود. به­منظور تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس یک­راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح p<0.05 استفاده شد.­ نتایج نشان می­دهد که روش ترکیبی مشاهده عمل ـ تمرین جسمانی در هر دو حرکات درون­مرحله و برون­مرحله، دارای عملکرد بهتر و معناداری نسبت به گروه های دیگر می­باشد (p<0.001). همچنین، گروه ترکیبی تمرین جسمانی ـ تصویرسازی حرکتی نیز عملکرد بهتر و معناداری نسبت به گروه های تمرین جسمانی و مشاهده عمل ـتصویرسازی حرکتی دارد (p<0.05). براساس نتایج پژوهش حاضر به مربیان پیشنهاد می­شود جهت یادگیری این نوع مهارت­های حرکتی و صرفه­جویی در وقت و هزینه، از روش ترکیبی تمرین جسمانی ـ مشاهده عمل بهره گیرند.